rEadEr :)

Saturday, October 26, 2013

Emosi

Assalamualaikum...

Sebenarnya memang tak ada idea nak post apa hari ni. tapi disebabkan terlalu bosan, teringat pula keadaan aku selama menjadi pelajar praktikal. Harap cerita ni terkesan kepada sesiapa-- macam aku. Read this story.

Mama   : Why you look so moody sayang? anything happen at your school today?
Amanda: My classmate laughed at me :(
Mama   : Why sayang? Tell me...
Amanda: In my Seni class, my teacher ask we to draw 'langit'. But I don't know what the 'langit' is..then I ask my friends what is 'langit'. then they hardly laughed at me............
Mama   : Okay, now do you know what 'langit' is?
Amanda: That is the problem mama. they didn't tell me what is the 'langit'.. and until now I dont know what is 'langit'..
Mama   : Poor my baby..'Langt' is a sky sayang. So, did you finish your art then?
Amanda: No, teacher ask we to continew drawing at home as homework.
Mama   : Okay, tonight we do it together ok?
Amanda: Alright. thank you mama :)

Dalam kes Amanda, main language dia di rumah ialah English. So, dia tak tahu beberapa perkataan bahasa Melayu. Bukan tak tahu lansung..cuma beberapa perkataan yang tak selalu digunakan.  Tapi, bila dia tak tahu, dia akan bertanya-- dengan harapan dia akan dapat jawapan dan belajar sesuatu yang baru. Dia tak tahu, tolong lah beri jawapan..dia tersalah, tolonglah betulkan..kan?




Macam ni lah keadaan aku as Practical Trainee. Aku datang dengan rasa rendah hati, nak belajar, rasa sangat bodoh...Apatah lagi bila job scope aku tak ada kena mengena langsung dengan apa yang aku belajar. Perumpamaanya macam kambing masuk kandang lembu-- tak sama bunyi. tak sama cara.

Bila aku masuk, without any introduction, any training what the application is, aku kena buat technical support dengan customer through phone call. Then bila customer tell their problem about the system, aku blur..ape ni? billing? collection? project? property? aku tak faham! nak bayangkan pon tak tahu. aku bukan budak account, atau finance-- business apa tah lagi...

Ok, tak apa...I ask senior. I tell them what the customer tell me..but dorang tak paham. aku kena marah. "apa ni ann? ape kau cakap? tak paham.la ape masalah dia..cuba ann pahamkan betul-betul dulu baru tanya.." --sigh! aku pon tak paham ape masalah customer ni, cane aku nak explain kat korang??

Lagi satu, kalau aku tanya tu dapat jawapan terus tak pe jugak-- "kejap la, aku pon ada case ni..kang buat case kau aku pnye kerja yang tak siap"...sampai lah pukul 6..then balik-- cam tu je. Soalan aku tak de jawapan pon lagi..hmm..

Tolong lah..aku bukan tak nak belajar sendiri..kalau kau bagi user manual kat aku-- aku baca. Kalau kau tak bagi pon, tapi boleh research kat Google--aku buat. sendiri. tak yah susahkan orang asyik tanya dan ganggu kerja orang. sumpah.

Tu yang buat aku kesal sangat. Kau nak marah? marah lah..kau nak ketwa? ketawa lah..tapi-- tolong bagi aku jawapan...tolong perbetulkan aku. Aku bukan tak berusaha..tapi tu je jalan yang ada. bertanya. Aku sedar aku bodoh. Tapi klau tak diajar sampai bila aku nak pandai? bila aku tak pandai, sampai bila aku nak susahkan korang? Memang aku boleh belajar sendiri. tapi lepas berbulan kena maki tahan emosi?

2 comments:

  1. KonTrol emosi ikut OTak jgn ikut HatI .......sujud ..berdoa dan tawakal paling utama

    ReplyDelete